Naar het kindertehuis in Chenzhou

Zaterdagmorgenvroeg vertrokken Alfred en Bing in een versleten toyotabusje samen met gids/tolk Nadine en driver naar Chenzhou. De reis zou ongeveer 4 uur duren, maar doordat de wegen door de vorst vol met spleten en gaten zaten, kwamen we pas 6 uur later aan in Chenzhou. Onderweg hebben we veel verkeersopstoppingen gehad vanwege vervelende ongevallen (auto's welke in de diepe kraters in de weg waren gereden, gekantelde vrachtwagens met dozen, kippen, varkens en ook uitgebrande auto's). Vooral op de snelwegen lijken er geen regels te gelden en rijdt men kris kras door elkaar, waarbij het recht geldt van de snelste. De verkeerspolitie doet daar vrolijk aan mee. In Chenzhou werden we bij het verlaten van de snelweg al opgewacht door mensen van het kindertehuis, die ons de weg naar het tehuis voorreden. Het tehuis ligt op een heuvel in de stad en is via een smalle en vrij steile steeg met de auto te bereiken. We werden bijzonder gastvrij ontvangen door de directrice en een vrouwelijke arts van het tehuis, beiden (wellicht) voor deze gelegenheid netjes gekleed. Vanaf de binnenplaats liepen we naar het kantoor alwaar een lange tafel voor ons gedekt stond met manderijnen en water. De kennismaking was erg vriendelijk. Vervolgens kregen we een rondleiding door het tehuis, o.a. Tsjang z'n slaapkamer en speelkamer. We maakten kennis met de kinderen met wie Tsjang z'n kamer heeft gedeeld en met een van zijn nanny's. Bing vond het toen fijner om even op de nek van zijn vader te zitten. Dit tehuis is erg verouderd. Op het ernaast gelegen stuk grond stond een fabriek voor veevoer. Dit is opgekocht en na het slopen van de fabriek wordt nu gebouwd aan nieuwe huisvesting voor kinderen. We hebben veel over Tsjang gedeeld. Voor mij was dit een bijzondere, indrukwekkende en waardevolle ervaring.

De weg terug naar Changsha verliep net als de heenweg in chaos: Lange files door aanrijdingen en in het donker was het moeilijk rijden.